acı bir farkındalık yaşadım,
aslında benim açımdan acı değildi. uzun zamandır, herkesten her şeyden biraz uzaklaşıp kendimi keşfetmek istememin sebebi tam da bu. ve ne gariptir yıllardır üzerinde çalıştığım, ilmek ilmek dokuduğum zihnim, bilinç altım, beklenen aydınlanma-farkındalığı -her ne entel kelimeyse- tam da 30'uncu doğum günü gecemde gerçekleştirdi.
üzülerek belirtmeliyim ki ben bir noktada kırıldım. ama bu kırılma o sizin minnoş kalp kırılmalarınız gibi birşey değil, yani öyle 'ay çok üzüldümcülük' ile alakası yok.
zamanla öğreneceksiniz.
birçoğunuz da öğrenemeyecek.
zira böyle işte.
anlayacaksınız.
ben 30'uncu yaşımın ilk sabahında kendime güzel bir söz verdim çünkü fark ettim ki en çok ve sonsuza dek kendimi seveceğim.
o sözü gerçekleştirme vakti geldi...
başlayalım mı?
